Foto's kliniekje Maimon, tripje kabelbaan, Luperon, zwembad en animatie team geplaatst
20 juni 2010
Vandaag de laatse dag. Om 7.30 opgestaan en de rest ingepakt. Ontbeten en wat rondgelummeld .
Het goot van de lucht en het bleeft gieten. Koffie gedronken in La Plaza.
We hebben al met al een leuke vakantie gehad met Trudy en Henk, het eten was goed en de kamer was groot en schoon. Het personeel in de eetzaal was verschrikkelijk lief en vriendelijk.
We hebben ons geld goed uitgegeven aan de accu's voor de ambulance, samen met Trudy en Henk. Er was verder niets om uit te geven.
Maar het is voor ons de laatste keer, dat we in de Dominicaanse Republiek zijn geweest.
We hebben er geen klik mee.
Om 1/2 5 werden we opgehaald met de bus, om naar het vliegveld te gaan. Arke Fly was op tijd en na een tussenlanding en 2 1/2 uur op Punta Cana, waren we Maandagmiddag om 3 uur thuis.
Dat was de vakantie voor deze keer.
19 juni 2010
Vanmorgen om 10.30 met 6 man naarhet kliniekje in Maimon gegaan.
De ambulance reed weer en had al weer 2 oproepen afgehandeld. Geweldig. Ze hadden u zwaardere accu's kunnen kopen.
We hebben koffie gedronken, mailadressen uitgewisseld. Ze had sinds heel kort een laptop en was daar dolblij mee. Domingo was naar Santo Domingo om de containers uit Nederland proberen mee te krijgen met de vrachtwagens. Er ontbrak 1 handtekening van een of andere pief en ze kregen de spullen aldoor niet mee. Henny had goede hoop, dat het nu wel zou lukken.
Onze maaltijd in het a la carte restaurant werd afgezegd, er was een bruiloft tussen gekomen.
Vanavond met z'n achten gegeten, de tafels aan elkaar geschoven. Gezellig.
's Avonds koffers gepakt en daarna naar het terras gegaan, waar een Mexicaanse show was.
17 en 18 juni 2010
Vanmorgen hoosde het. Ontbeten en gaan internetten. (Reisverslag).
Daarna was het weer opgeklaard.
Gelunched en naar het strand gegaan, waar het lekker was.
Voor vanavond hebben we gereserveerd in het a la carte restaurant, vanwege de Dominicanen, die met honderden tegelijk binnenkwamen. We zagen, dat er 8 mensen in eenzelfde huisje als wij gepropt werde en er waren 200 huisjes geboekt voor hen. Absurd, als wurmen in een potje.
Het zijn geen arme Dominicanen, ze moeten 150 dollar pp betalen.
En we kunnen daardoor niet meer gewoon eten, er staat een rij tot bijna in de hal. Het gaat met 3 volle borden tegelijk per persoon en alles wordt keurig opgegeten.
Het zwembad is ook mudje vol. Ze zijn gek op een zwembad, de ran den staan vol glazen bier en cocktails. De zee is gewoon voor ze, daar kunnen ze altijd in.
Het animatie team kon hun werk ook niet meer doen, geen ruimte meer.
Vrijdag 18 juni 2010
Vanmorgen even een flinke hoosbui. Daarna naar het strand gegaan en 's middags evn bij het zwembad gekeken.
Het is hier nog steeds boven de 35 graden C.
16 juni 2010
Vanmorgen niet ontbeten. Alleen slappe thee gehad. Bij het zwembad gaan liggen, dicht bij het toilet. (Wat trouwens brandschoon was).
De nieuwe meute Dominicanen is weer begonnen binnen te druppelen.
Het wemelt hier van de spechten, die gezellig op de bomen zitten te timmeren. Had ik nog nooit gezien. Ze zijn grijs gevlekt en hebben een rode kop.
Krabbetjes lopen hier ook in en uit hun holletjes. Die op het strand zijn wit met ogen op steeltjesen diein de tuin donkerblauw met oranje en hun ogen gewoon. Ze slepen grote walnoten in hun holletje, die ze met hun scharen vastpakken en dan op een rare manier achteruit krabbelen.
's Aonds wel wat gegeten.
Rustig dagje gehad.
14 en 15 juni
Maandag 14 juni
Vandaag was de rust weer gekeerd en konden we weer normaal zwemmen eten en drinken, zonder, dat het op was.
Dinsdag 15 juni
Vanmorgen naar het strand.
Henny kwam ons om 13.30 halen om een tripje te maken. We zouden naar Luperon, richting het Westen. Haar man Domingo reed ons en ze had de apotheek overgelaten aan Marthe.
Onderweg verschillende stops gemaakt, oa bij een soort pier, waar vissersboten aangemeerd lagen en waar de plezierjachten midden op het water lagen, zodat ze daar met een bootje heen moesten.
In een dorpje een sapje gedronken. Er werd meteen een zondags tafelkleed op de tafel gelegd en de sapjes waren heerlijk. De mensen zijn hier ook onwijs vriendelijk.
We hebben hele gesprekken met Henny gehad, die getrouwd is met Domingo en hier al 15 jaar woont
13 juni
Zondag 13 juni
Vanochtend om 9 uur opgehaald door Henny. We zijn omhoog gereden naar de kabelbaan Teleferico, dat hoorde nog bij Puerto Plata.
Daarmee zijn we 793 meter omhoog gegaan naar de top van de 'berg' Isobel de Torres. Geweldig uitzicht. Omdat we op tijd weggegaan waren, was het glashelder en geen wolkje aan de hemel.
Door de botanische tuin gedwaald en het Christusbeeld bekeken, zoiets als in Rio de Janeiro.
Koffie gedronken.
Toen we teruggingen met de kabelbaan, zaten we helemaal in de wolken. Je zag ze zo voorbij schuiven.
Op de terugweg een rondrit door Puerto Plata gemaakt, waar arm en rijk door elkaar heen zit en je het verschil goed kunt zien. Op het gerestaureerde plein bij de kathedraal een heerlijk ijsje in een onooglijke ijssalon gegeten.
Naar het hotel geaan, waar de hordes Dominicanan aan het vertrekken waren, wat een chaos.
De drank koelingen konden het niet aan.
De recessie en de WK voetbal zijn hier goed merkbaar, als de Dominicanen er niet waren, zat er bijna niks in het hotel bezetting van 40 procent.
12 juni
Zaterdag 12 juni
Vanmorgen om half 11 opgehaald door Henny. Naar Maimon gereden, voor een deel over hele slechte en het laatste stuk onverharde weg, niet met kuilen, maar met kraters, maar toch een mooi landschap.
Er is erg veel armoede.
Op het terrein van het kliniekje is ook de apotheek annex winkeltje, waar 2e hands kleding uit Nederland verkocht wordt, om de boel draaiende te houden.
De kliniek heeft 3 bedden voor dagopname, ruimte voor tandarts, gynaecoloog, eerste hulp, labaoratorium, waar ze eenvoudige testjes kunnen doen, zoals suiker, cholesterol, enz.
Het weinige geld, dat binnenkomt gaat meteen weer naar de kliniek en Henny en Domingo moeten een hoop zelf bekostigen.
Bv. de ambulance stond al een hele tijd stil, omdat de accu's op waren. Niet te geloven. Onze kennissen en wij hebben de accu's gesponsord en ze begon zowat te janken, zo konden de mensen weer geholpen worden. Als het over Christenen hebt in de ware zin, dan zijn zij het. Ze ontzeggen zich bijna alles om het kliniekje draaiende te houden. Daar wordt je een beetje stil van.
Ze hoopte, dat we de ambulance nog rijdend konden zien.